Bir elinde gül bir elde câm geldin sâkiyâ

Kangısın alsam güli yahud ki câmı ya seni

                                                       NEDİM

DİVAN EDEBİYATIMIZDAN SEÇMELER

                       GÜLDESTE

                         Hazırlayan: Hülya CANPOLAT

                                            GAZEL

Haddeden geçmiş nezâket yâl ü bâl olmuş sana

Mey süzülmüş şîşeden ruhsâr-ı âl olmuş sana

Bûy-ı gül takdir olunmuş nâzın işlenmiş ucu

Biri olmuş hoy birisi dest-mâl olmuş sana

Şöyle gird olmuş Firengistân birikmiş bir yere

Sonra gelmiş gûşe-i ebrûda hâl olmuş sana

Ol büt-i tersâ sana mey nûş eder misin demiş

El-aman ey dil ne müşkilter suâl olmuş sana

Sen ne câmın mestisin aya kimin hayrânısın

Kendin aldırdın gönül n’oldun ne hâl olmuş sana

Leblerün mecrûh olur dendân-ı sîn-i bûseden

La’lin öpdürmek bu hâletle muhâl olmuş sana

Yok bu şehr içre senin vasfettiğin dilber Nedîm

Bir perî-sûret görünmüş bir hayâl olmuş sana

                                                                     NEDÎM

                        GAZEL

Çıkalı göklere âhum şereri döne döne,

Yandı kandîl-i sipihrün ciğeri döne döne

Ayağı yir mi basar zülfüne ber-dâr olanun

Zevk ü şevk ile virür cân ü seri döne döne

Şâm-ı zülfünle gönül Mısrı harâb oldı diyü

Sana iletdi kebûter haberi döne döne

Sen durup raks idesin karşuna ben boynum eğem

İne zülfün koca sen sîm-berî döne döne

Ka’be olmasa kapun ay ile gün leyl ü nehâr

Eylemezlerdi tavâf ol güzeri döne döde

Sen olasın diyü yir yir asılup âyîneler

Gelene gidene eyler nazarı döne döne

Ey Necâtî yaraşur mutribi şeh meclisinün

Raks urup okıya bu şi’r-i teri döne döne

                                                          NECÂTÎ

                        GAZEL

Gitdin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile

İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile

Devr-i meclis bana girdâb-ı belâdır sensiz

Mey-i zehrâb-ı sitem sâgâr-ı gerdânı bile

Bağa sensiz bakamam çeşmîme âteş görünür

Gül-i handânı değil serv-i hırâmânı bile

Sineden derd ile bir âh edeyin kim dönsün

Aksine çarh-ı felek mihr-i dırahşanı bile

Hâr-i firkatinle Neşâtî-i hazînin vâ-hayf

Dâmen-i ülfeti çâk oldu giribânı bile

                                                            NEŞÂTÎ

                        GAZEL

Hevâyı ışka uyup kuy-ı yâre dek giderüz

Nesîm-i subha refîküz bahâre dek giderüz

Pelas-pâre-i rindî be-dûş ü kâse be-kef

Zekât-ı mey virilür bir diyâre dek giderüz

Tarîk-i fâkada hem-kefş olup Senâî’ye

Cenâb-ı Külhânî-i Lâyhâre dek giderüz

Verüp tezelzül-i Mansûrı sâk-ı arşa temâm

Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâre dek giderüz

Ederse kand-ı lebün hâtır-ı mezâka hutûr

Diyâr-ı Mısra değül Kandehâre dek giderüz

Felek girerse kef-i Nâ’ilîye dâmânun

Senünle mahkeme-i Girdgâre dek giderüz

                                                               NÂ’İLÎ

                        GAZEL

Beni candan usandırdı cefâdan yar usanmaz mı

Felekler yandı âhumdan murâdum şem’i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân devâ-yı derd ider ihsân

Niçün kılmaz bana dermân beni bîmâr sanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânum töker kan çeşm-i giryânum

Uyarur halkı efgânum kara bahtum uyanmaz mı

Gül-i ruhsâruna karşu gözümden kanlu akar su

Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gamum pinhan dutardum ben didiler yâra kıl rûşen

Disem ol bîvefâ bilmen inanur mı inanmaz mı

Değildüm ben sana mâil sen ettün aklumı zâil

Bana ta’n eyleyen gâfil seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdur hemîşe halka rüsvâdur

Sorun kim bu ne sevdâdur bu sevdâdan usanmaz mı

                                                                     FUZÛLÎ

                        GAZEL

Bir devlet içün çerhe temennâdan usandık

Bir vasl içün ağyâra müdârâdan usandık

Hicrân çekerek zevk-i mülâkâtı unuttuk

Mahmûr olarak lezzet-i sahbâdan usandık

Düştük kati çoktan heves-i devlete ammâ

Ol dâiye-i dağdağa-fermâdan usandık

Bir gamla dahi dest ü gir’ibandan usanmaz

Bir yâr içün ağyar ile gavgadan usandık

N’âbî ile ol âfetin ahvâlini naklet

Efsâne-i Mecnûn ile Leylâdan usandık

                                                         NÂBÎ